Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rogum L

  • 1 rogum

    rŏgus, i, m. (collat. form rŏgum, i, n., Afran. ap. Non. 221, 24; cf. Com. Rel. p. 153 Rib.).
    I.
    A funeral pile (syn. bustum): ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59; Plaut. Men. 1, 2, 44:

    aliena rogorum insuper exstructa,

    Lucr. 6, 1283; Cic. Leg. 2, 23, 59:

    in rogum illatus,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    ascendere in rogum,

    id. Div. 1, 23, 47:

    aliquem in rogum imponere,

    id. Tusc. 1, 35, 85:

    rogum exstruere,

    id. Fin. 3, 22, 76:

    rogo illata,

    Plin. 7, 3, 3, § 34:

    portari in rogum,

    id. 7, 44, 45, § 142; Verg. A. 4, 640; 646; 11, 189 et saep.— Poet.:

    diffugiunt avidos carmina sola rogos,

    i. e. escape destruction, Ov. Am. 3, 9, 28.—
    II.
    Transf., the grave:

    obserat umbrosos lurida porta rogos,

    Prop. 4 (5), 11, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > rogum

  • 2 rogus

    rogus, ī, m. ( von rego), das Aufgerichtete, der Scheiterhaufen (als Holzstoß, während das griech. pyra = der Sch. als Brandstätte), rogum exstruere, Cic. u.a.: alqm in rogum imponere, Cic.: inferri in rogum, Cic., od. rogo, Plin.: ardentibus rogis se maritorum immittere, Sen. rhet.: rogum accendere, Liv.: escendere rogum suum (v. Krösus), Sen.: conscendere regum, Val. Max., rogos, Verg.: inscendere in rogum ardentem, Cic. – poet., carmina diffugiunt rogos, entgehen der Vernichtung, Ov. am. 3, 9, 28. – meton. = das Grab, obserat herbosos lurida porta rogos, Prop. 4, 11, 8. – / Nbf. rogum, ī, n., Afran. com. 114.

    lateinisch-deutsches > rogus

  • 3 rogus

    rogus, ī, m. ( von rego), das Aufgerichtete, der Scheiterhaufen (als Holzstoß, während das griech. pyra = der Sch. als Brandstätte), rogum exstruere, Cic. u.a.: alqm in rogum imponere, Cic.: inferri in rogum, Cic., od. rogo, Plin.: ardentibus rogis se maritorum immittere, Sen. rhet.: rogum accendere, Liv.: escendere rogum suum (v. Krösus), Sen.: conscendere regum, Val. Max., rogos, Verg.: inscendere in rogum ardentem, Cic. – poet., carmina diffugiunt rogos, entgehen der Vernichtung, Ov. am. 3, 9, 28. – meton. = das Grab, obserat herbosos lurida porta rogos, Prop. 4, 11, 8. – Nbf. rogum, ī, n., Afran. com. 114.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rogus

  • 4 rogus

    rŏgus, i, m. (collat. form rŏgum, i, n., Afran. ap. Non. 221, 24; cf. Com. Rel. p. 153 Rib.).
    I.
    A funeral pile (syn. bustum): ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59; Plaut. Men. 1, 2, 44:

    aliena rogorum insuper exstructa,

    Lucr. 6, 1283; Cic. Leg. 2, 23, 59:

    in rogum illatus,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    ascendere in rogum,

    id. Div. 1, 23, 47:

    aliquem in rogum imponere,

    id. Tusc. 1, 35, 85:

    rogum exstruere,

    id. Fin. 3, 22, 76:

    rogo illata,

    Plin. 7, 3, 3, § 34:

    portari in rogum,

    id. 7, 44, 45, § 142; Verg. A. 4, 640; 646; 11, 189 et saep.— Poet.:

    diffugiunt avidos carmina sola rogos,

    i. e. escape destruction, Ov. Am. 3, 9, 28.—
    II.
    Transf., the grave:

    obserat umbrosos lurida porta rogos,

    Prop. 4 (5), 11, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > rogus

  • 5 rogus

        rogus ī, m     a funeral pile: rogum ascia ne polito, XII Tabb. ap. C.: in rogum inlatus: Metellum in rogum imponere: exstruere rogum: circum accensos Decurrere rogos, V.: Diffugiunt avidos carmina sola rogos, i. e. escape destruction, O.— Fig., the grave, Pr.
    * * *

    Latin-English dictionary > rogus

  • 6 Scheiterhaufen

    Scheiterhaufen, strues lignorum (übh. aufgerichteter Haufen Scheite). – rogus (Holzstoß, durch den Verbrecher etc. verbrannt werden). – einen Sch. errichten, rogum exstruere: auf den Sch. legen, in rogum imponere od. inferre: auf den brennenden Sch. steigen, den brennenden Sch. besteigen, in ardentem rogum inscendere: jmd. zum Sch. verdammen, damnare alqm ad eam poenam, ut igni cremetur; alqm igni cremare od. necare (übh. den Feuertod sterben lassen).

    deutsch-lateinisches > Scheiterhaufen

  • 7 escendo

    ē-scēndo, scendī, scēnsum, ere (e u. scando), I) intr. aufwärts-, hinauf-, emporsteigen, hinauftreten, 1) im allg.: eo (dahin), Liv.: illuc susum, Plaut.: in rotam, Cic.: in rogum ardentem, Cic.: in malum (Mast), Liv.: in malum alte, Varro fr.: in rostra, Cic., od. in contionem, Liv.: in tribunal, Liv.: in tertiam contignationem (v. einem Ochsen), Liv.: in equos, Liv.: in navem, Nep.: in currum, Cic.: in caelum, Plaut. u. Cic.: ex alto puteo susum ad summum, Plaut.: ab urbe in arcem, Liv. – übtr., secundus (gradus), quo grammatica escendit antiqua, Varro LL.5, 7. – 2) insbes., wie ἀναβαίνειν, von der Meeresküste aufwärts ins Innere, ins Mittel- od. Hochland hinaufziehen, -reisen, Pergamum, Liv. 35, 13, 6: Delphos, Liv. 29, 11, 5: Ilium a mari, Liv. 35, 43, 3. – II) tr. besteigen, Oetam, Liv.: Capitolium, Liv. epit.: equos, Sall.: vehiculum, Sen.: rostra, Tac.: tribunal, Amm.: rogum suum, Sen.: escende huc meam navem, Caecil. com. fr.: escensā navi, Iul. Vict.

    lateinisch-deutsches > escendo

  • 8 Feuertod

    Feuertod, poena, quā alqs igni crem atur (als Strafe). – mors igni oder flammā alci illata (das Umkommen in den Flammen bei Feuersbrünsten etc.). – Ost reicht auch im Zshg. schon rogus (der Scheiterhaufen, als Strafe) hin. – zum F. verurteilen, *ad rogum damnare: den F. sterben, igni cremari; igni necari; rogum ascendere (den Scheiterhaufen besteigen [und dort verbrannt werden]); freiwillig, flammis circumventum exanimari: den F. sterben lassen, igni necare.

    deutsch-lateinisches > Feuertod

  • 9 ascia

    ascia (ascea), ae, f. [st2]1 [-] hache (pour travailler le bois), doloire, herminette. [st2]2 [-] pioche, courte houe (à l'usage des laboureurs). [st2]3 [-] truelle.    - rogum asciâ ne polito, Fragm. XII. Tab. ap. Cic Leg 2, 23: ne façonne pas le bois du bûcher.    - asciam sibi in crus impingere, Petr.: se donner de la cognée dans les jambes (se faire du tort à soi-même).
    * * *
    ascia (ascea), ae, f. [st2]1 [-] hache (pour travailler le bois), doloire, herminette. [st2]2 [-] pioche, courte houe (à l'usage des laboureurs). [st2]3 [-] truelle.    - rogum asciâ ne polito, Fragm. XII. Tab. ap. Cic Leg 2, 23: ne façonne pas le bois du bûcher.    - asciam sibi in crus impingere, Petr.: se donner de la cognée dans les jambes (se faire du tort à soi-même).
    * * *
        Ascia, asciae, Instrumentum fabrorum. Cic. Coignee, ou une hache. Aussi peult il signifier un aisceau de tonnelier.

    Dictionarium latinogallicum > ascia

  • 10 frequento

    frequento, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fréquenter, être assidu auprès de, aller voir souvent, être fréquemment avec. [st2]2 [-] rendre fréquent, répéter; réitérer, employer souvent. [st2]3 [-] réunir en foule, accumuler, entasser. [st2]4 [-] visiter en foule, visiter habituellement; célébrer. [st2]5 [-] peupler, remplir.    - nuptias frequentavi: j’ai assisté à un mariage.    - sacra frequentare, Ov.: accourir à une cérémonie religieuse, céélbrer les sacrifices.    - exsequias usque ad rogum frequentare, Suet.: accompagner le convoi jusqu'au bûcher.
    * * *
    frequento, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fréquenter, être assidu auprès de, aller voir souvent, être fréquemment avec. [st2]2 [-] rendre fréquent, répéter; réitérer, employer souvent. [st2]3 [-] réunir en foule, accumuler, entasser. [st2]4 [-] visiter en foule, visiter habituellement; célébrer. [st2]5 [-] peupler, remplir.    - nuptias frequentavi: j’ai assisté à un mariage.    - sacra frequentare, Ov.: accourir à une cérémonie religieuse, céélbrer les sacrifices.    - exsequias usque ad rogum frequentare, Suet.: accompagner le convoi jusqu'au bûcher.
    * * *
        Frequento, frequentas, frequentare. Sallust. Hanter, Aller souvent avec aucun, ou en quelque lieu, Frequenter, Repairer souvent.
    \
        Frequentari domus dicitur quae a multis aditur, vel cum multis. Cic. Une maison où on va souvent, ou que beaucoup de gens hantent, Frequentee, Fort hantee.
    \
        Sacra. Ouid. Celebrer, Solenniser.
    \
        Solitudinem alicuius loci frequentare. Cic. Peupler un lieu qui estoit despeuplé, Enger un lieu qui estoit desengé, Rendre habitable.
    \
        Frequentare populum. Cicero. Assembler le peuple en grand nombre.
    \
        Distinguenda et frequentanda est omnis oratio luminibus verborum. Cice. Doibt estre enrichie, garnie bien dru et comme peuplee de, etc.
    \
        Frequentare locum aliquem. Suet. Le peupler, Enger.
    \
        Frequentanda vitis. Colum. Il fault peupler la vigne.
    \
        Frequentare, pro Geminare. Gellius. Redire une chose plusieurs fois.
    \
        Frequentare. Senec. Louer et priser, Faire souvent mention honorable de quelqu'un.
    \
        Triumphum frequentare. Liu. Peupler, Assembler grande multitude de gens pour assister au triomphe, à fin que le triomphe en soit plus magnifique, Rendre le triomphe fort peuplé de gens.
    \
        Frequentare commercium epistolarum. Seneca. Escrire souvent l'un à l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > frequento

  • 11 inscendo

    inscendo, ĕre, scendi, scensum [in + scando] - tr. et intr. - [st2]1 [-] monter sur. [st2]2 [-] s'embarquer.    - inscendere navem: s'embarquer.    - inscendere equum: monter sur un cheval.    - inscendere in rogum, Cic.: monter sur un bûcher.    - inscendi (au passif), Gell.: être monté, recevoir un cavalier.    - mulierem incoram omnium inscendere, Apul. M. 7: monter sur le corps de la femme devant tout le monde.
    * * *
    inscendo, ĕre, scendi, scensum [in + scando] - tr. et intr. - [st2]1 [-] monter sur. [st2]2 [-] s'embarquer.    - inscendere navem: s'embarquer.    - inscendere equum: monter sur un cheval.    - inscendere in rogum, Cic.: monter sur un bûcher.    - inscendi (au passif), Gell.: être monté, recevoir un cavalier.    - mulierem incoram omnium inscendere, Apul. M. 7: monter sur le corps de la femme devant tout le monde.
    * * *
        Inscendo, inscendis, inscendi, inscensum, inscendere. Monter sur quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > inscendo

  • 12 escendo

    ē-scēndo, scendī, scēnsum, ere (e u. scando), I) intr. aufwärts-, hinauf-, emporsteigen, hinauftreten, 1) im allg.: eo (dahin), Liv.: illuc susum, Plaut.: in rotam, Cic.: in rogum ardentem, Cic.: in malum (Mast), Liv.: in malum alte, Varro fr.: in rostra, Cic., od. in contionem, Liv.: in tribunal, Liv.: in tertiam contignationem (v. einem Ochsen), Liv.: in equos, Liv.: in navem, Nep.: in currum, Cic.: in caelum, Plaut. u. Cic.: ex alto puteo susum ad summum, Plaut.: ab urbe in arcem, Liv. – übtr., secundus (gradus), quo grammatica escendit antiqua, Varro LL.5, 7. – 2) insbes., wie ἀναβαίνειν, von der Meeresküste aufwärts ins Innere, ins Mittel- od. Hochland hinaufziehen, -reisen, Pergamum, Liv. 35, 13, 6: Delphos, Liv. 29, 11, 5: Ilium a mari, Liv. 35, 43, 3. – II) tr. besteigen, Oetam, Liv.: Capitolium, Liv. epit.: equos, Sall.: vehiculum, Sen.: rostra, Tac.: tribunal, Amm.: rogum suum, Sen.: escende huc meam navem, Caecil. com. fr.: escensā navi, Iul. Vict.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > escendo

  • 13 HVAT

    (old gen. hvess, dat. hví), neut. pron.
    I. int. pron.
    1) what (h. sýnist þér ráð?); h. er þér, Hjálmar? what is the matter with thee, H.?; expressing wonder, what sort of? (h. Øgmundr ertu?); with gen., h. er þat fira, flagða, drauma, fiska? what sort of men. witches, dreams, fishes? h. manna ertu? what sort of a man art thou?; with dat., hann spurði, h. mönnum þeir væri, what kind of men they were;
    2) implying an answer in the negative, to what end? of what use? (h. skal rögum manni langt vápn?)
    3) how, = hve, hversu; fréttir hann nú, h. liði bónorðs-málum, how the was going on;
    II. indef. pron.
    1) each, every; h. at öðru, ‘each with the other’, everything; þat lið, er honum fylgdi, flýr sér hvat, scattered in all directions; h. bíðr sinnar stundar, there is a time for everything;
    2) = hvatki, with the relat. part. ‘er (es)’ or ‘sem’; h. sem or h. es, whatsoever;
    3) with compar., ever so much; hann var til hans h. betr en til sinna barna, he was ever so much kinder to him than to his own children.
    * * *
    neut. pron. of an obsolete hvar; for the other kindred forms see hverr, hví, and hót.
    A. Interrog. direct and indirect, what; eiga at bíða hvat ek skal á kveða, Nj. 3; vita, hvat hann skal við kveða, Hm. 28, Vþm. 55; veit ek eigi hvat til annars kemr, Band. 36 new Ed., passim.
    β. = Germ. was für ein …? North. E. what for a …? for what sort of a …? expressing wonder or the like; hvat Ögmundr ertú, what sort of an O. art thou? Fas. ii. 534; hvat fé er þat? Nj. 55: indirectly, þeir vissu eigi hvat lið þat var, Hkr. i. 268.
    2. with gen., hvat er manna þat mér ókunnra? Vtkv. 5; hvat er þat fíra, flagða, drauma, fiska, what sort of men, witches, dreams, fishes? Alm. 2, 5, Skv. 2. 1, Fsm. 2, Em. i; hvat mun enn verða æfi minnar? Skv. 1. 12, 14, 18; hvat manna ertú, what sort of a man art thou? Fms. ix. 55; hvat kvenna ertú? Dropl. 4; hvat karla er þat? Fms. vii. 152; hvat íþrótta er þat? Edda 31; hvat undra varð þess? 623. 35: indirect, hann spurði hvat manna Hallfreðr var, Fms. ii. 54, vii. 166; hvat sveina þat myndi vera, x. 219; hann spurði hvat væri ráðs hennar, he asked what she intended to do, i. 186; hvat hann vildi ráða sinna, vii. 154; spurði hvat veðrs væfi, Bjarn. 54.
    β. with dat., hvat liði er þetta? Fms. ix. 50; hvat rani var þat? Ísl. ii. 142; hvat húsi stendr þar? Hkr. iii. 187, Stj. 626, 650: indirect, spurði hvat mönnum þeir væri, Eg. 162; hann spyrr hvat mönnum þeir sé, Fær. 64; vita hvat mönnum þeir væri, Hkr, i. 268; hvat erendum, Fs. 11; er hestrinn kenndi hvat hrossi þetta var, Edda 26; Þá þóttisk þórr skilja hvat látum verit hafði um nóttina. 29; hvat matvistum, Str. 81.
    3. what, why, how? in asking, denoting surprise, indignation, or expecting an answer in the negative, Lat. numquid? hvat skal rögum manni langt vápn, to what use? hvat skaltú sveinn í sess minn? Eg. (in a verse); hvat hæfir ykkr með mér at vera? Stj. 420; hvat þarftú at spyrja at nafni minu? 399, 410, 476; hvat ek veit, segir Gunnarr, hvárt …? Nj. 85; hvat mun ek þat vita, how should I know that? Bs. ii. 104.
    4. how = hve; fréttir hann nú hvat liði bónorðs-málum, Ld. 92; hvat hlýðnir landsmenn vóro, Íb. 16; hvat grimm, how cruel! Mar.
    5. causal, why? hvat spyrr þú mik? Hom.; hvat lystr þú mik? id., freq.
    B. Indef. pron. each, every, with the particle er (es) or sem, whatso- ever; hvat sem, or hvat es, whatsoever; hvat dýr sem er, Gþl. 457, Fms. vii. 29; hvat sem hann kostaði til, Edda 29; hvat fjarlægr sem…, howsoever remote…, Stj. 93: with suffixed es, hvaz or hvats, id., see er, p. 131.
    2. with the possess, pron. sinn; hvat bíðr sinnar stundar, Lat. horam quodque suam expectat, there is a time for everything, Nj. 79; flýr sér hvat, they run each his own way, i. e. were scattered in all directions, Fms. x. 268.
    3. hvat af öðru, from one to another, in succession, Fms. i. 128; hvat af hverju, ‘what from which,’ i. e. soon; hans er von hvað af hverju, he is expected every moment, (mod.)
    4. with compar. ever so much; hann var til hans hvat betr enn til sinna barna, he was ever so much kinder to him than to his wn children, Ld. 304.
    II. as interj., hú, há, eðr hvat! Sks. 365 B; vaknaði hann alltrautt ok mælti nær í úvitinu, hvat! hvat! Fms. ix. 24.

    Íslensk-ensk orðabók > HVAT

  • 14 demolior

    dē-mōlior, mōl ī tus sum, īrī depon.
    1) ломать, разрушать, (по)валить (columnam, statuam, domum C)
    2) разбирать, разбрасывать ( rogum Ap)

    Латинско-русский словарь > demolior

  • 15 inscendo

    īn-scendo, scendī, scēnsum, ere [ scando ]
    1) подниматься, всходить (in currum Pl; in rogum ardentem C); садиться (на) (i. equum Su; navem Pl); вскарабкаться, влезать, взбираться ( in arborem Pl)

    Латинско-русский словарь > inscendo

  • 16 rogus

    ī m.
    1)
    а) костёр (rogum exstruĕre C, accendĕre L)
    ad extrēmos rogos O — до погребального костра, т. е. до самой кончины
    б) поэт. истребление, уничтожение

    Латинско-русский словарь > rogus

  • 17 soporo

    sopōro, (āvī), ātum, āre [ sopor ]
    1) усыплять (aliquem CC, PM; opium mentem soporat Scr)
    2) успокаивать, унимать ( dolorem QC); перен. гасить ( imbre rogum St)
    3) делать снотворным, снабжать усыпительной силой (ramum vi Stygiā s. V)

    Латинско-русский словарь > soporo

  • 18 succendo

    cendī, cēnsum, ere [ sub + candeo ]
    2) возбуждать ( furorem Lcn); воспламенять (aliquem Prp, Sen)
    3) зажигать багрянцем, делать багровым ( rubor succendit ora Lcn)

    Латинско-русский словарь > succendo

  • 19 accendo [1]

    1. ac-cendo, cendī, cēnsum, ere (ad u. candeo), von außen in Brand setzen, anzünden, anstecken (Ggstz. exstinguere), I) eig. u. meton.: 1) eig.: Pergama, Liv. Andr. fr.: lumina, Auct. b. Afr.: lumen de lumine (am Lichte), Enn. fr.: lucernam, Phaedr. u. Sen.: rogum, ignem, Verg.: faces, Cic.: taedas, Ov.: tus, Liv.: cornua, die Hörner der Stiere (= die Reisigbündel an den Hörnern), Liv.: ignem flatu, Curt.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando, Liv.: Partiz. m. Acc. resp., accensa comas, Verg. Aen. 7, 75. – 2) meton.: a) etwas anzünden = auf etwas Feuer anmachen, foculum ad sacrificium, Liv.: focum, Ov.: aras, Ov. – b) an etwas Feuer bringen u. so α) glühend machen, erhitzen, kochend machen, ahenum, Sen. poët.: aurum, Plin.: vapor solis accendit arenas, Curt.: calor aestatis accendit oram, Curt. – β) (bes. v. Feuer selbst) leuchtend-, hell-, glänzend machen, erhellen, luna radiis solis accensa, Cic.: sol accendit Olympum, Sil.: clipeum auro, Sil. – II) übtr.: 1) im allg., anzünden, wie ein Licht usw., virtutum quasi scintillulae, e quibus accendi philosophi ratio debet, woran sich entzünden muß, Cic.: si haec accendi aut commoveri arte possint, durch die Kunst geweckt und entwickelt werden, Cic. – 2) insbes.: a) jmd. od. jmds. Gemüt usw. entzünden, anfeuern, entflam men, aufregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3. Mützell zu Curt. p. 586 sq.), plebis animum, Sall.: Bocchi animum oratione, Sall.: clamore invicem suos, Curt.: animum ad virtutem, Sall., ad libidinem, Liv.: animos bello (zum Kr.), Verg.: nationes in arma, Vell.: oculos invidiā, mit Neid erfüllen, Sen.: in rabiem accendi, Liv.: libidine sic accensa (Sempronia), ut etc., Sall.: furiis accensae pectore (im H.) matres, Verg.: accendis (me), quare cupiam, Hor.: amore accensus, irā accensus, Liv.: u. so alqm contra alqm od. in alqm, aufbringen, aufreizen, Sall. u. Tac. – im Ggstz., qui nunc (eos) quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent ac componerent, Plin. ep.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv. – bes. zur Liebe entflammen, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet, Ov. met. 3, 426. – b) einen Zustand entzünden, anfachen, erregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3), febrem, Cels.: sitim, Curt.: seditionem, proelium, Liv.: bes. Leidenschaften usw., spem, invidiam, Liv.: iram, Curt.: virtutem, Verg.: curam alci, Liv.: ex qua (tribunicia potestate) omnes discordiae accensae, Sall. fr.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, die Begeisterung der N. für J., Sall. – c) vermehren, steigern, noch mehr nähren, vergrößern, verstärken, erhöhen, im Passiv auch = steigen, wachsen, sitim, Cels.: pretium, Sen.: cum eo magis vis venti accensa esset, Liv.: acetum accenditur pipere, wird brennender, d.i. stärker, Plin. – bes. Leidenschaften usw. (Ggstz. sedare, s. Drak. zu Liv. 2, 29, 8), discordiam, schüren, Liv.: fiduciam Tyriorum, die T. in ihrer Z. bestärken, Curt.: alacritatem militum, erhöhen, Curt.: dolorem, pertinaciam, Tac.: vitia, Ov.: intempestis remediis delicta, Tac. – / Paragog. Infinit. Praes. Pass. accendier, Lucr. 6, 901.

    lateinisch-deutsches > accendo [1]

  • 20 adicio

    ad-icio, iēcī, iectum, ere (ad u. iacio), hinan-, heran-, hinzuwerfen, bis an od. auf etw. hinwerfen, I) im engern Sinne: 1) eig.: telum, Caes.: adiectae (auribus) voces, die ans Ohr schlagenden, das Ohr treffenden Töne, Cic. – 2) übtr.: a) den (verlangenden usw.) Blick auf etw. hinwerfen, hinrichten, alqo imprudentiam oculorum, unvorsichtig einen Blick wohin werfen, Cic.: oculos ad alqm, Plaut.: oculos cupiditatis ad alqd, Cic.: oculum hereditati, auf die E. ein Auge werfen, Cic. – b) den Geist, die Gedanken = die Neigung, Aufmerksamkeit auf jmd. od. etw. richten, animum ad alqm, Ter., ad alqd, Liv.: animum alci, Plaut., alci rei, Liv.: dictis mentem, Ov. – II) im weitern Sinne, an, neben, auf od. in etw. hinzutun, -legen, -stellen, -setzen, A) im allg.: 1) eig.: rogum bustumve novum (ad) aedes alienas, hinsetzen, XII tabb. bei Cic.: capiti insignia, Curt. – u. im Bilde, stimulos frementi, Ov.: u. Armeniae manum, anfallen, Vell. – bes. etw. in ein Gefäß u. dgl. tun, schütten, gießen, spritzen, olivas in vas, Col.: virus in anguem, Ov. – 2) übtr.: animos iuveni, einflößen, Ov.: constantiam dictis, mit den Worten verbinden, Tac. – B) insbes., als Zusatz, Zugabe, Vermehrung zu etw. hinzutun, hinzugeben, hinzufügen, hinzu-, zusetzen (Synon. addere), 1) eig.: a) übh.: denas vestes, Curt.: mille talenta ex praeda, Curt.: maiorem munitionem, Caes.: aggerem ad munitiones, Caes.: mediis campis Syrien insulam, Plin. – b) insbes., zu einem andern Stoff hinzutun, zusetzen, in singulos modios olivae salis ternas heminas, Col.: sulphur aquae, Cels. – 2) übtr.: a) übh. (Ggstz. demere, detrahere): ad belli laudem doctrinae et ingenii gloriam, Cic.: hordei numerum ad summam tritici, Cic.: alqm ad numerum sodalium, Suet.: ira adicitur ad violentiam, gesellt sich zur usw., Curt.: muneri agri aliquantum, Liv.: supplementum coloniae, Vell.: Democrito perpauca, den D. etwas erweitern, Cic.: captivos remiges classi, Curt.: auctoritatem praerogativae equitum, Liv.: aggeri latitudinem, größere Br. geben, Curt.: patrem stragi filiorum, Curt.: aliquid novi ex etc., Cic.: centuriones, Liv.: u. später (ohne Acc. des Obj.) mit Dat., einer Sache etwas hinzusetzen, sie vermehren, vergrößern, beneficio adicit, iniuriae demit, Sen.: prioribus, Quint.: celeritati, Cels.: periculo, Cels.: magnitudini Pori, noch mehr hervorheben, Curt. – b) dem Gesagten hinzu-, beifügen, hinzusetzen, nam quid ego adiciam, Prop.: de altera figura pluribus, Quint.: adiecit, adiciunt u. adiciens m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 6, 6, 16. Quint. 4, 2, 3. Vell. 2, 27, 1: his adicio m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 1, 2, 29: illud adhuc adicio m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 6, 2, 12: illud de iis, quae vera sunt, adiciam breviter m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 9, 3, 100: adiecto (Abl. absol.) m. folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 4, 70: adiciunt his, quod (daß), Quint. 2, 17, 40 (vgl. 11, 1, 92; 12, 2, 25). – dah. adice (wie adde), füge bei, nimm (im Gedanken) dazu, denke dir noch, huc natas adice septem, Ov. met. 6, 182: adice, si vis, et illud m. folg. direkter Rede, Sen. ep. 81, 3: adice, quod (daß), Sen. de ira 3, 5, 7. Tac. dial. 9 extr. Plin. pan. 53, 3: adice, ut m. Konj., Sen. de ben. 3, 33, 2 sq. – c) t.t. bei Käufen u. Versteigerungen, (zum Gebot) zulegen, pretium (bei Plin. pretium augere), ICt.: plus, ICt.: u. so supra adiecit Aeschrio, Cic. Verr. 3,77.

    lateinisch-deutsches > adicio

См. также в других словарях:

  • rogomme — [ rɔgɔm ] n. m. • rogum 1700; o. i. ♦ Vx et pop. Liqueur forte. ♢ Mod. et fam. VOIX DE ROGOMME : voix d ivrogne; voix enrouée et vulgaire. « Il cria : “Ohé ! Nana !” d une voix de rogomme » (Zola). ● rogomme nom masculin Populaire et vieux. Eau… …   Encyclopédie Universelle

  • ROGUS — Pyra, Bustum, quid differant, Servius docet: Pyrae est lignorum congeries: Rogus, cum ardere coeperit, dicitur; Bustum vero iam exustum vocatur, quasi bene ustum. Lex tamen XII. Tabb. sic habens, Rogum Bustumve novum, ne propius aedes alienas 60 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • rogomme — (ro go m ) s. m. Terme populaire. Eau de vie ou autre liqueur forte. •   J avons pris la liberté, Dauphine, en fiolant l rogomme, De boire à votre santé, Sans oublier monsieur votre homme, Chans. pois. sur le mar. de M. le Dauphin, dans FR.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • COENA Feralis — apud Appuleium, Floridorum l. 4. Procul igitur faces abigerent; Procul ignes amolirentur; Cenam fcralem a tumulo ad mensam referrent: inter Veter. parentalia indigitata arnobio, l. 7. in his, Nam pulticulae, tura cum carnibus rapacium alimenta… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CREMANDI Cadavera consuetudo — plures apud gentes olim recepta fuit; qui, quod in nobis divinum est, igneô velut hôc vehiculô caelestibus inferri putabant sedibus, subsidente terrâ. Apud Romanos L. Syllam auctorem habuit, qui metuens, ne idem sibi accideret, quod hosti suo C.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LECTIS honestiores olim Romae efferebantur (In) — In LECTIS honestiores olim Romae efferebantur Propert. l. 4. Eleg. 7. v. 30. Iussisses lectum lentius ire tuum. Torum vocat Mart. 1. 8. Epigr. 44. v. 14. cuius Epigraphe ad Titullum, qui farciebatur papyro, scirpo et aliâ omni materiâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MILVUS — ex accipitrum genere, magnitudine differunt. Notatum in his, rapacissimam et famelicam semper alitem nihil esculenti rapere unquam ex funerum ferculis, nec Olymipae ex ara. Ac ne ferentium quidem manibus, nisi lugubri municipiorum immolantium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SANDAPILA — feretrum mortuorum seu loculus, in quo plebeicrum corpora portabantur ad rogum. Nempe, honestiores Romae efferebantur in lectis, torum Martial. vocat l. 8. Epigr. 44. v. 14. qui farciebatur papyrô, scitpô, aliâque materiâ combustibili,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VINUM — quô Auctore mortalibus sit monstratum, diximus paulo supra. Graecis id Oeneum, unde et οἴνου nomen, an Icarum, Italis Ianum, dedisse, refert Athenaeus, l. 15. uti et far: sed utrumque non tam potui aut cibo quam divino cultui et sacris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ГЛАДИАТОРЫ —    • Gladiatōres.          Гладиаторские игры первоначально у этрусков были погребальными играми, заменившими собой человеческие жертвы в память умершего (Tertull. despect. 5, 6); но у римлян это значение вскоре исчезло перед удовольствием,… …   Реальный словарь классических древностей

  • Gladĭatoren — (v. lat. gladius, »Schwert«), bei den Römern Bezeichnung der Fechter, die in den Kampfspielen miteinander kämpften. Unter den Spielen zur Befriedigung der Schaulust des Volkes stand in der Gunst aller Klassen der Kampf von G. (munus gladiatorium) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»